Het echte Mexico

Hee allemaal!

Vanuit Tulum ben ik naar Valladolid geweest, maar net voordat ik de bus pakte sprak ik nog even met een local. Ik vertelde hem dat ik uit Nederland kwam en hij wilde weten hoeveel hij moest sparen om naar Europa te gaan. Dus ik vertelde hem het verschil in de prijzen en hij schrok zich rot. Hij was ontzettend aardig en sprak over de regio waar ik heen ging. Toen moest ik de bus pakken en een ding moet je onthouden als je met de bus gaat in Mexico, de airco staat aan en er is maar een stand en dat is koud. Gelukkig was de rit niet al te lang en toen kwam ik aan in Valladolid. En het is zo ontzettend anders dan de plaatsen waar ik tot nu toe ben geweest. Waar Playa en Tulum ontzettend toeristisch zijn, is Valladolid nog een echt Mexicaans stadje. Ik kwam aan in mijn hostel, maar er was iets fout gegaan met mijn boeking. Het gevolg was dat ik een 2 persoons bed had voor mezelf voor de prijs van 1 persoon. Niet slecht. Ik moest de volgende dag wel naar een ander bed maar dat vond ik niet erg. Maar mijn gevoel hier was zo ontzettend goed dat ik dezelfde avond nog besloot om hier 2 nachten langer te blijven. De laatste 2 nachten zouden weer in een andere kamer zijn, maar ook dat vond ik niet erg, want daar waren weer nieuwe mensen. De hostel is echt ontzettend chill. Warm water, ontzettend goed ontbijt en alles is ontzettend schoon. Ook de mensen bij de receptie zijn ontzettend aardig. Valladolid zelf voelt echt als welkom en prettig. Hoe langer ik hier rondloop, hoe meer ik me thuis voel. De mensen zijn ontzettend aardig en ook hier is overal muziek. Ze proberen engels te spreken en ik probeer spaans te spreken en zo kom ik elke keer waar ik wil komen.

De eerste dag heb ik alleen wat door het dorpje gelopen. De volgende dag ging ik naar de grotten. Ik kwam daar aan en de tour zou alleen plaatsvinden als we met 5 personen zouden zijn en we waren er met z'n 3'en. Na een tijdje kwam er nog een koppeltje aangelopen en konden we naar binnen. Een ding wat je in Mexico leert is dat je geduld moet hebben en dat alles dan wel goed komt. Paniek is nergens voor nodig! En dit kwam daarna nog meer van pas. We hadden de tour gehad (die overigens mooi was) en ik moest terug zien te komen in Valladolid. Het was rond half 1 in de middag en zo'n 33 graden. En daar stond ik dan aan een weg waar de auto's 90 km per uur gingen. Geen bushalte of iets dergelijks. Geen idee waneer de collectivo langs zou rijden. Valladolid was 35 km verderop en ik wist niet wat er verderop te doen was. Ik besloot om die kant op te lopen en na een uur kwam ik terecht bij een cenote. Daar stond iemand en hij kon mij vertellen dat er een bus kwam over een half uur. Ik had overigens alleen 2 bananen bij me en ik had om 8 uur gelunched. Achteraf kan ik er heel hard om lachen maar op het moment zelf had ik even zoiets van HELLEP! Maar alles kwam goed en ik kon lekker even slapen in de bus.

De volgende dag zou ik de bus van half 8 pakken om naar Las Coloradas te gaan. Ik zou eerst naar Tizimin gaan en vanuit daar kon ik de bus naar Las Colaradas pakken. In Tizimin bleek dat ik daar veelste vroeg was en nog ruim anderhalf uur moest wachten op de bus dus ik ging Tizimin in. Het was een stadje waar bijna geen toerisme is. Er was een markt en daar hing allemaal vlees aan grote haken. Verder was er ontzettend veel fruit te krijgen. Ik kocht wat meloen en ging lekker zitten op het centrale pleintje. Dit werd me aangewezen door een soort security guy die een mexicaanse versie van engels sprak. Hij was ontzettend benieuwd naar wat ik ging doen en waar ik vandaan kwam. Daarna ging ik dus in de bus, maar het was een soort derderangs bus in Mexico. De eerste klas bussen zijn redelijk luxe tourbussen, de tweede klas bussen zijn een stuk slechter eraan toe als in Nederland en liggen vaak vol met allerlei troep. Deze bussen hebben trouwens veren alsof ze gemaakt zijn voor de Dakar rally, je stuitert nogal over de weg. Dit was een derde klas bus en was nog wat minder. Een raam zat een barst in. Het opstapje lag heel dicht aan de grond, maar de bus reed en hij bracht me in Las Coloradas. Er was een hele toffe mexicaan in de bus die totaal geen spaans sprak. Toch raakte we in gesprek en hij kon me vanalles aanwijzen. De zoutwinning, waar het strand was, waar de lago rosa was. En voor dat laatste kwam ik, the pink lakes. En het was echt ontzettend mooi! Ik sprong bij Oscar achterop de motor en hij reed me rond over al deze zandpaden. Er waren flamingo's en het hele plaatje klopte gewoon. Na deze tour moest ik wachten op de bus. Deze zou of om 14:30 komen of om 15:00 of om 15:30. Kortom iedereen zei wat anders. Na een tijdje kwam er een auto aan met Mexicanen en ik mocht met hun meerijden naar Rio Lagortas, waar de bus vaker zou komen. Dit was ideaal en mooi om zo de dag in Las Coloradas af te sluiten. Wat was dit ontzettend tof.

De dag daarop zou het nog vroeger worden. Ik zou naar de ruines gaan van Chitchen Itza en de collectie die ik wilde nemen zou rond 7:15 vertrekken, zodat ik voor de drukte daar zou zijn. En het was het waard om zo vroeg te vertrekken want ik had 2 uur de tijd om rustig alles te zien, zonder dat er al te veel toeristen waren. Zeker het eerste uur kon je nog op plekken staan waar je alleen was. Het was indrukwekkend! Ik was rond 12 uur weer terug en besloot om de lokale cenote nog even te bezoeken. Het zag er mooi uit, maar ik merkte dat ik eigenlijk al wat te vermoeid was om er echt van te genieten. De rest van de middag had ik wat tijd voor mezelf genomen. Er waren nieuwe mensen in mijn kamer gekomen en met hen ben ik 's avonds wat taco's gaan eten. Toen we terug kwamen, was er recht voor onze hostel een soort kerkelijke ceremonie aan de gang, met veel muziek.

Hier in Valladolid heb ik ontzettend veel toffe mensen ontmoet, ontzettend genoten en nu ben ik klaar om naar Merida te gaan!

Groetjes!