Gevolgd door hondjes

De laatste hele dag in Nicaragua gingen we met een groep van 7 naar het strand. Een aantal probeerden wat te surfen, ik zelf was vooral van het uitzicht aan het genieten en af en toe even het water in. Op het strand kwam ik twee meiden tegen die ik al twee keer eerder tegen was gekomen. Het was een gezellige dag. Die ochtend hadden we al afscheid van een aantal vrienden genomen en 's avonds was het weer afscheid nemen van een aantal mensen en ook de volgende ochtend vlak voor we gingen was het tijd voor afscheid. Dit was een regenachtige dag. Door de regen gingen we naar de bus. Deze zou ons in Rivas afzetten. Rivas, de plek waar ze je allemaal proberen geld af te troggelen. En dit keer lukte het een man. We kwamen in een taxi terecht en dat kostten 20 dollar per persoon, terwijl de bus zo'n 2 dollar zou zijn. Dit was flink balen.

Maar niet te lang treuren, want hierdoor waren we wel heel snel bij de grens. Hier ging de overgang heel erg gemakkelijk. We moesten onze tassen op een band leggen, maar het meisje wat deze moest controleren vond haar telefoon veel interessanter. En een half uur later zaten we al in de bus naar Liberia. Dit zou een tussenstop zijn en de volgende dag gingen we samen naar Monteverde. Hier namen we afscheid aangezien Tom een ander hostel had. Ik ontmoette ondertussen in mijn hostel een nederlands meisje. We gingen samen naar de supermarkt, waar zij even een hondje wat eten gaf. Deze bleef ons vanaf dat moment volgen. Uiteindelijk werd zijn naam Sjakie. Hij bleef heel netjes voor ons hostel zitten op het matje.

De volgende dag zag ik Tom alweer. We gingen met dezelfde shuttle naar hetzelfde nevelwoud. Het was wat prijzig, maar het was wel mooi om eens te zien. Na het park kreeg ik nog wat tips van wat andere nederlanders over gratis parken in Costa Rica. Altijd goed om te weten. Uiteindelijk namen Tom en ik weer afscheid. We zien elkaar misschien verderop nog eens, maar voor nu gaan we allebei onze eigen kant op.
Terug in mijn hostel ging ik eerst opzoek naar een plek om mijn kleren te laten wassen aangezien alles inmiddels stonk. Daarna ging ik met twee mensen uit Canada opzoek naar de holle boom. We hadden ons niet voorbereid, maar gelukkig kwamen we al snel een hond tegen met 3 pootjes. Deze volgde ons en al snel besloten we dat we haar gingen volgen, ze zou onze gids worden. Dit bleek een super keuze want ze wees ons perfect de weg, een weg die we anders niet snel zouden hebben gevonden. Je kon in de boom staan en vanuit binnen naar boven klimmen. Dit deden we en het was behoorlijk hoog. Nadat we onze angsten hadden overwonnen en stug doorklommen, kregen we een gaaf uitzicht te zien. Ik was de laatste die van het uitzicht kon genieten en plots zag ik een aapje. Dit maakte het geheel helemaal af.

Ondertussen was de hond keurig blijven wachten op ons, om ons daarna weer naar de weg te begeleiden. Ze was onze held. Op de weg waren we alleen ontzettend bang dat ze onder een auto terecht zou komen, maar gelukkig was dat niet gebeurd. In mijn hostel heb ik besloten nog een extra dag hier te doen. Morgen ga ik opnieuw voor een zipline, maar deze keer zit er ook een tarzan swing bij. Daarna ga ik verder reizen. Costa Rica bevalt tot nu toe ontzettend goed in ieder geval!