Welkom in Guatemala

De grens over naar Guatemala betekende dat ik om 6 uur 's ochtends klaar moest staan. Gelukkig kreeg ik nog een ontbijt aangeboden van het hostel. Maar het blijft natuurlijk Mexico en de chauffeur kwam om 10 voor half 7 aanzetten. We gingen in een busje naar de rand van de stad en daar moesten we overstappen in een iets groter busje die ons naar de grens zou brengen. Een redelijk comfortabele rit. Bij de grens moesten we eerst 500 pesos betalen om het land uit te mogen. Of dit helemaal officieel was betwijfelden aangezien de meeste van ons dit al hadden betaald toen we met het vliegtuig naar Mexico vlogen. Maar je hebt niet zoveel keus dus hebben wij heel braaf het geld betaald om daarna in niemandsland te rijden. Bij de grens met Guatemala ging het ontzettend simpel. Je gaf je paspoort af, er werd een stempel ingezet en dat was het. Geen vragen, je tassen werden niet doorzocht. We stapten met een aantal mensen in een ander busje, zonder beenruimte,  dat ons naar een tankstation vlakbij Xela (Quetzaltenango) zou brengen met onze tassen op het dak vastgebonden. De wegen bleken er een stuk slechter aan toe te zijn in Guatemala, want af en toe miste er een stuk weg. Daarnaast zijn er ontzettend veel bergen waar je overheen moet geraken. Bij het tankstation stond een man met een jeep en hij bracht ons met z'n 3'en naar ons hostel. Deze jeep was perfect en we hadden weer ruimte!

Xela is een beetje een grauwe stad. Het heeft zeker zijn charmes, maar het oogt wat minder vrolijk dan andere plekken waar ik ben geweest. Toch is het een hele prettige plek om te zijn. De mensen zijn vriendelijk en ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Ook niet in Mexico overigens!

De dag daarna ben ik de stad een beetje gaan verkennen. Ik kon een heuvel opklimmen, waarna ik een mooi uitzicht had over de stad. Verder was het vooral rustig aan doen. De volgende dag zou ik namelijk alleen naar Chicabal gaan. Dit is een heilig meer voor de Maya's. 's Ochtends nam ik de chickenbus (oude USA schoolbus die in allerlei toffe kleuren is geschilderd) en werd ik in een klein dorpje afgezet. Vanuit daar begon mijn hike naar het meer. Het was ongeveer twee uur klimmen. Ik besloot om eerst naar het meer te gaan en dan naar het uitkijkpunt. Dit was de verkeerde beslissing aangezien ik nu zo'n 300 tredes omhoog moest lopen in plaats van naar beneden. Maar het was wel goede training.

Het meer was ontzettend mooi. Er waren allerlei maya's aan het bidden wat een leuk geluid opleverde. Bij het uitkijkpunt was een prachtig uitzicht op het meer, maar ook een uitzicht op de vulkaan Chicabal. Deze hike was het waard geweest. Ik was trouwens niet helemaal alleen. Het eerste deel omhoog liep een hond mee naar boven samen met mij. Deze ging na een tijdje weg en toen kwam er een andere hond met me mee. Deze bleef na een tijdje zitten, maar 5 min later was hij weer bij me. Iets later bleef hij weer ergens zitten, waarna ik hem op de top weer zag. Bij het dalen liep de eerste hond weer bij me. Ze vonden me vast zielig zo alleen.

Eenmaal terug in het dorpje kon ik vrij snel in de collectivo springen en ik kwam gelukkig op de voorbank terecht. De chauffeur zag namelijk een drempel niet en voor deze drempels moet je eigenlijk bijna stil staan om er goed overheen te geraken. Wij, de mensen en het busje zelf stuiterden en de chauffeur keek even bezorgd, om daarna weer vol gas te geven, totdat er een volgende drempel kwam. Eenmaal in Xela werd ik op een onbekende plek afgezet. Ze vroegen nog of ik een taxi nodig had, maar ik verzekerde dat ik wel bij mijn hostel kwam. In eerste instantie liep ik natuurlijk weer de verkeerde kant op, maar gelukkig is het door de straatnamen ontzettend moeilijk om echt te verdwalen, dus vond ik vrij snel de goede weg naar mijn hostel. Onderweg kwam ik nog over een ontzettend leuk marktje en langs een supermarkt.

Vrijdags gingen we met een grote groep naar Fuentes Georginas, the hot springs. Het is een natuurlijke spa met heerlijk warm water. Dit was even genieten geblazen. Het lag tussen de bergen en het was heerlijk ontspannend. Iedereen vond het ontzettend geslaagd. Het warme water kwam vanuit de bergen en als je het water voelde voordat het in het bad kwam, was het echt ontzettend warm.

Morgen ga ik een hike van 3 dagen beginnen naar San Pedro la Laguna bij het Atitlan meer. Vanavond hebben we de instructies gehad en de groep ontmoet. Het lijkt me een ontzettend toffe groep. Ik kijk ontzettend uit naar deze hike en jullie zullen hier zeker meer over horen in mijn volgende blog.

Groetjes!