Standje relax en alles kan!
4 maart 2018 - Ban Lung, Cambodja
In de avond had ik samen met Sam nog wat rondgelopen over de nightmarket, maar onze bus naar vang vieng zou vroeg vertrekken. Om 7 uur moesten we bij een bakkerij staan en vanuit daar gingen we de bus in. De weg naar Vang Vieng was nog niet open toen wij er waren, dus mochten we eerst nog een uurtje wachten. Sam en ik dachten beide dat we dus een uurtje langer hadden kunnen slapen. Uiteindelijk kwamen we er en gingen we met de groep uiteten. In mijn hostel leerde ik Laura kennen en met haar, Sam en Katie gingen we chillen in het dorp. We zagen uiteindelijk de zonsondergang, waarna Laura en ik terug gingen naar ons hostel, zodat we ons klaar konden maken voor avondeten.
De volgende ochtend gingen we met dezelfde groep tuben. In een grote rubbere band ga je de rivier af en onderweg zijn wat kroegjes. Het was super gezellig en we leerden nog wat Denen kennen, maar de rivier was heel langzaam waardoor we flink moesten peddelen met onze handen om voor het donker terug in Vang Vieng te zijn.
De Straybus ging verder naar Vientienne. Hier hebben we een andere docu gezien over de secret war in Laos en heb ik verder vooral gerust. Mijn Stray avontuur zou hier stoppen en ik zou met een nachtbus naar Pakse gaan. Een eenpersoonsbedje gedeeld met een jongen die ik nog nooit had gezien, maar het was nog verassend comfortabel. In de tuktuk naar de bus toe leerde ik Anneloes kennen, zij ging met dezelfde bus naar hetzelfde hostel in Pakse. In Pakse begonnen we met een ontbijtje. In de middag liep ik wat rond en alle kinderen riepen hello! Twee kinderen met een voetbal riepen dit ook en what is your name. Ik antwoorden en wees naar de bal. Zo begonnen we midden op straat te voetballen en al gauw kwam er een ander jochie bij. Ze sloofden zich behoorlijk uit.
Anneloes en ik zouden de volgende dag een tour doen. We zagen 3 watervallen 2 dorpjes en een koffieplantage. Het was niet zo heel goed, maar dat maakte het ook wel komisch. De vrouw die ons reed, vertelde niets. Een Fransman was zijn paspoort ergens vergeten en de chauffeusse wilde eigenlijk niet eens terug, de man moest voor de extra benzine betalen. Bij een van de stops was het de vraag wat we er konden zien. Maar we waren bezig voor de dag.
Na Pakse was Don Det op 4000 islands aan de beurt. Ik leerde 3 engelse meiden en George kennen. We fietsten samen naar een strandje, ik had heerlijk zelfgemaakt ijs gegeten en elke avond was er een mooie zonsondergang. De 3 meiden gingen al snel verder en George en ik gingen samen op een kamer. We gingen naar een strandje en de laatste volle dag deed ik een kayaktour. Met een zuid koreaan die absoluut niet kon kayaken was het behoorlijk pittig. We gingen eerst naar een waterval. Na de waterval zagen we dolfijnen met een platte snuit. We moesten een heel stuk naar de laatste waterval peddelen. Hier werden de kayaks in een grote tuktuk geladen en wij konden er aan de zijkant ook nog bij. Het was een hele mooie tour, maar mijn armen waren op uiteindelijk.
Toen kwam het moment waarop we Laos gingen verlaten. George zou met mij mee naar Banlung gaan. Eerst de boot, dan heel lang wachten. Ondertussen regelt een man ons visa voor 40 dollar ipv 30, maar als je het zelf zou doen zou je op de grens ook minimaal 5 dollar teveel betalen. We werden in een minivan gepropt en naar de border gereden. Daar moest de tas in een grotere bus. Wij moesten vingerafdrukken afgeven. In een restaurantje wachten tot iedereen klaar was om weer in bussen te gaan. Naar een dorpje, de bus uit, tas pakken, maar toch de bus weer in met tas. Iets verderop de bus uit. Er stond een minivan met locals. Negen mensen zaten er al in plus een motor achterin. Ze maakten een bankje voor ons vrij waar we met zn 4en op konden en zo reden we naar Banlung.
Wat opvalt in Cambodja is dat kinderen al op motoren rijden, verder zitten ze er soms met 4 personen op. Ook zag je regelmatig een minivan, waarbij ze achterop een tafel hadden vastgebonden en daarboven een of twee motoren vastgebonden. Banlung is een niet zo toeristisch plaatsje. Alle kinderen roepen hello en we zitten in een normale wijk. Net als Laos zie je veel mensen met ontzettend weinig geld. Vanavong ga ik met mijn frans kamergenootje naar Sihanoukville. Wel gaat alles weer een beetje sneller dan Laos PDR, please don't rush!
De volgende ochtend gingen we met dezelfde groep tuben. In een grote rubbere band ga je de rivier af en onderweg zijn wat kroegjes. Het was super gezellig en we leerden nog wat Denen kennen, maar de rivier was heel langzaam waardoor we flink moesten peddelen met onze handen om voor het donker terug in Vang Vieng te zijn.
De Straybus ging verder naar Vientienne. Hier hebben we een andere docu gezien over de secret war in Laos en heb ik verder vooral gerust. Mijn Stray avontuur zou hier stoppen en ik zou met een nachtbus naar Pakse gaan. Een eenpersoonsbedje gedeeld met een jongen die ik nog nooit had gezien, maar het was nog verassend comfortabel. In de tuktuk naar de bus toe leerde ik Anneloes kennen, zij ging met dezelfde bus naar hetzelfde hostel in Pakse. In Pakse begonnen we met een ontbijtje. In de middag liep ik wat rond en alle kinderen riepen hello! Twee kinderen met een voetbal riepen dit ook en what is your name. Ik antwoorden en wees naar de bal. Zo begonnen we midden op straat te voetballen en al gauw kwam er een ander jochie bij. Ze sloofden zich behoorlijk uit.
Anneloes en ik zouden de volgende dag een tour doen. We zagen 3 watervallen 2 dorpjes en een koffieplantage. Het was niet zo heel goed, maar dat maakte het ook wel komisch. De vrouw die ons reed, vertelde niets. Een Fransman was zijn paspoort ergens vergeten en de chauffeusse wilde eigenlijk niet eens terug, de man moest voor de extra benzine betalen. Bij een van de stops was het de vraag wat we er konden zien. Maar we waren bezig voor de dag.
Na Pakse was Don Det op 4000 islands aan de beurt. Ik leerde 3 engelse meiden en George kennen. We fietsten samen naar een strandje, ik had heerlijk zelfgemaakt ijs gegeten en elke avond was er een mooie zonsondergang. De 3 meiden gingen al snel verder en George en ik gingen samen op een kamer. We gingen naar een strandje en de laatste volle dag deed ik een kayaktour. Met een zuid koreaan die absoluut niet kon kayaken was het behoorlijk pittig. We gingen eerst naar een waterval. Na de waterval zagen we dolfijnen met een platte snuit. We moesten een heel stuk naar de laatste waterval peddelen. Hier werden de kayaks in een grote tuktuk geladen en wij konden er aan de zijkant ook nog bij. Het was een hele mooie tour, maar mijn armen waren op uiteindelijk.
Toen kwam het moment waarop we Laos gingen verlaten. George zou met mij mee naar Banlung gaan. Eerst de boot, dan heel lang wachten. Ondertussen regelt een man ons visa voor 40 dollar ipv 30, maar als je het zelf zou doen zou je op de grens ook minimaal 5 dollar teveel betalen. We werden in een minivan gepropt en naar de border gereden. Daar moest de tas in een grotere bus. Wij moesten vingerafdrukken afgeven. In een restaurantje wachten tot iedereen klaar was om weer in bussen te gaan. Naar een dorpje, de bus uit, tas pakken, maar toch de bus weer in met tas. Iets verderop de bus uit. Er stond een minivan met locals. Negen mensen zaten er al in plus een motor achterin. Ze maakten een bankje voor ons vrij waar we met zn 4en op konden en zo reden we naar Banlung.
Wat opvalt in Cambodja is dat kinderen al op motoren rijden, verder zitten ze er soms met 4 personen op. Ook zag je regelmatig een minivan, waarbij ze achterop een tafel hadden vastgebonden en daarboven een of twee motoren vastgebonden. Banlung is een niet zo toeristisch plaatsje. Alle kinderen roepen hello en we zitten in een normale wijk. Net als Laos zie je veel mensen met ontzettend weinig geld. Vanavong ga ik met mijn frans kamergenootje naar Sihanoukville. Wel gaat alles weer een beetje sneller dan Laos PDR, please don't rush!
Foto’s
1 Reactie
-
Ellen:4 maart 2018Klinkt allemaal erg gaaf!
