Salsa en de grens over

2 juni 2019 - Otavalo, Ecuador

We waren in Salento op onze laatste avond tejo gaan spelen met Ali en Max. Ook speelden we nog een ander spelletje met muntjes. Dit spel had ook explosies en hiermee had ik een explosie af laten gaan. Met het tejo bleken onze explosies niet te werken. Deze waren te nat ofzoiets, maar elke keer als we de steen op de explosie gooiden, gebeurde er niets. We kregen nieuwe, maar uiteindelijk wilden we op tijd naar onze bedjes, dus gooiden we de stenen van dichtbij op de explosies dat we toch wat knallen hadden. 

We gingen vroeg slapen, omdat we de volgende dag naar Cali gingen. Fem en ik gingen vroeg, maar later kwamen Sirenne en Max ook naar hetzelfde hostel. In Cali namen we eerst een gratis salsa les, waarna we naar een salsabar gingen. We leerden ook nog 2 Nederlandse meiden kennen. Zodoende hadden we een grote gezellige groep. De dagen in Cali bestonden voornamelijk uit salsa leren dansen (prive les) en salsa dansen in de bar. Ook waren Fem Sirenne en ik nog even Cali ingegaan om wat van de stad te zien. 

Een van de Nederlandse meisjes, Sanne, ging na 3 nachten met ons mee naar Popayan. De rit daar naar toe was geweldig lomp, maar we kwamen er levend aan. We verkenden het stadje een beetje en besloten om de dag daarna lekker naar de termal baden te gaan. In de ochtend ging ik wel eerst nog even met oma bellen om haar te feliciteren met haar verjaardag. Dat was echt wel fijn. 

Hierna gingen we dus met een bus en taxi naar de baden, waar we met z'n drieën lekker konden ontspannen. Er waren 4 baden en een glijbaan. Ik leerde ondertussen ook nog een colombiaans gezin kennen en deed zwemwedstrijdjes met hen. Ze vonden alleen dat ik te snel zwom. Ook was het goed om mijn spaans verder te leren. 

Toen we terug wilden, moesten we ontzettend lang op de bus wachten, maar gelukkig waren er een duitse vader en zoon die ook naar Popayan moesten en ons mee wilden nemen. Wat een geluk voor ons! De man reed alleen niet zo goed, maar we kwamen gratis aan en kregen zelfs een koekje. Zo zie je maar dat sommige dingen gewoon op je af komen. 

In de avond namen we met z'n drieën de bus naar Ipiales, waar we rond 6 uur in de ochtend aankwamen. Onze backpacks konden we ergens opslaan en met een taxi gingen we naar een hele mooie kerk. Hier liepen we even rond, maar rond 9 uur was het tijd om Colombia te verlaten. Wat was het een prachtig land. Op de grens waren een hoop vluchtelingen uit Venezuela en een tent van het rode kruis. Er waren 2 verschillende rijen. Eentje voor mensen uit Venezuela en een voor alle andere landen. Het was wel moeilijk om te zien, want wij werden wel voorgetrokken. Ook bij de entree in Ecuador gebeurde hetzelfde. Maar het leek erop dat de vluchtelingen verder wel goed behandeld werden. 

Na de stempel van Ecuador in onze paspoorten te hebben gekregen, gingen we met de taxi en bus naar Otavalo. Hier was op zaterdag een markt. Perfect om Fem en Sanne even lekker te laten shoppen. Vandaag zijn we samen om een mooi meer gelopen. Het duurde ongeveer 5 uur. Op de heenweg zaten we in de achterbak van een truck en op de terugweg met 5 man in een taxi (2 jongens van ons hostel wilden ook terug). Vlak voordat we op de bus gingen kwamen we in een dorpje terecht waar een paardenwedstrijd ofzoiets aan de gang was. 

De eerste indruk van Ecuador is ontzettend goed. We worden veel geholpen en er lijken minder regels te zijn. Heerlijk!

Foto’s

2 Reacties

  1. Marga:
    3 juni 2019
    wat fijn om te lezen wat jullie allemaal meemaken
    het vervoer is dus niet altijd even prettig maar jullie komen gelukkig heelhuids aan😁
    Nu een nieuw avontuur in Ecuador.
    Enjoy😎
  2. Francé Raijmakers:
    3 juni 2019
    Een mooi verhaal Mike,veel plezier en mooie belevenissen in Ecuador,groetjes