Reismaatjes heb je in alle soorten en maten

7 juli 2017 - Torotoro, Bolivia

In Sucre heb ik mijn lessen spaans gevolgd. Sophie en Lavinia werden beide ziek, maar ik vond het helemaal niet erg om een beetje rustig aan te doen. Zij gingen op vrijdag naar La Paz. Op donderdag leerde ik Alejandra kennen uit Mexico. Met haar kon ik meteen goed mijn Spaans oefenen. Wij besloten met z'n 2'tjes op zaterdag samen naar Cochabamba te gaan. Zondagochtend kwamen we aan en nadat we elkaar gevonden hadden op in de terminal gingen we opweg naar ons hostel. Het was nog ontzettend vroeg, we hadden beide amper geslapen, maar er was nog geen bed voor ons, dus sliepen we maar op de bank. Toen ik iets later wakker werd sliepen er inmiddels nog 3 mensen in deze gemeenschappelijke kamer, waaronder 2 op de vloer. Welkom in het leven van een backpacker.


Nadat we onze nodige uurtjes hadden geslapen, gingen we naar de markt en de markt in Cochabamba is gigantisch. Overal op straat werd vanalles verkocht. Wij hadden alleen wat groenten nodig voor de pasta. Na de markt zochten we een weg naar het meer en vanuit daar gingen we naar het Christusbeeld. Hiervoor moesten we een aantal trappen op. Bovenaan had je een prachtig uitzicht over de stad en bleek het beeld ontzettend groot te zijn. Bovenaan aten we nog wat broodjes avocado.


Terug in het hostel zagen we een jongen die we eerder al in Sucre hadden gezien. Hij wilde net als ons naar Torotoro en we besloten met z'n 3'en te gaan. Iets later leerden we nog 1 man en een jongen kennen en ook zij zouden met ons meegaan. Zo hadden we al een groep van 5 met Alejandra, Boris (Nederland), Nathan (Australië), Ofir (Israël) en ik. Maar toen kwam de nacht. Ik wilde naar bed gaan en er lagen al veel mensen in bed. Begint Ofir hardop met mij te praten. Nadat ik meerdere malen aangaf dat hij zachtjes moest praten, reageerde ik maar niet meer op hem. Iets later wilde ik gaan slapen, had ik net mijn ogen dicht, krijg ik het licht van een soort bouwlamp in mijn gezicht, waarna verschillende lampen aan worden gezet en hij heel vrolijk de kamer weer verlaat. Ik de lampen maar uitgezet.


De volgende ochtend moesten we om half 8 aan het ontbijt zitten, wat zou betekenen om 7 uur opstaan. Maar om half 6 kreeg ik die bouwlamp weer in mijn gezicht, waarna hij op mijn bed begon te tikken dat ik toch echt wel op moest staan. Enigszins geïrriteerd zei ik hem dat hij zijn mond moest houden. Ik wilde graag verder gaan slapen, maar toen begon hij met zijn plastictasjesdans. Zijn hele tas zat vol met plastictasjes. En deze maken ontzettend veel herrie als je je tas inpakt. Dus een tip voor mensen die in een dorm willen slapen, zo min mogelijk plastic tasjes in de morgen tenzij je wil dat iedereen je verschrikkelijk vindt. Uiteindelijk weer half in slaap gevallen, staat hij om half 7 weer aan mijn bed dat ik nu toch echt wel op moet staan. Dit keer iets minder vriendelijk gezegd dat hij me met rust moest laten. Toen wilde hij Alejandra wakker maken. Toen heb ik hem gezegd dat hij op moest rotten. Uiteindelijk was hij als een van de laatste klaar voor de taxi.


Met de taxi naar de bus. Daar moesten we de stoelen verdelen en er was een redelijk makkelijk systeem voor. Je schrijft je naam op een blaadje waarop de stoelen zijn getekend. Daarna ga je op de stoel zitten die matched met de stoel op het blaadje. Iedereen vond dit gemakkelijk behalve Ofir. Hij probeerde op elke stoel te gaan zitten en werd elke keer weggewerkt door iemand die zijn eigen stoel wilde. Hij wilde persee niet op de stoel zitten waar hij voor het getekend, wat uiteindelijk resulteerde in het feit dat hij tussen de bijrijder en de chauffeur moest zitten en daar was totaal geen ruimte. Iedereen zag er de humor wel van in behalve Ofir natuurlijk. Ondertussen waren er nog 2 personen bij onze groep gekomen, Anne (Nederland) en Guillaume (Frankrijk) waardoor we met 7 personen waren.


In Torotoro zorgden we dat we een tour hadden voor dezelfde dag en een tour voor de volgende dag. Normaal gesproken was de tour max 6 personen, maar we mochten met z'n 7'en. De eerste dag zagen we voetafdrukken van dino's, een prachtige canyon en een waterval gedurende een 4 uur durende hike. Na deze hike gingen we naar een plaatselijk restaurantje en tevens discotheek om wat te eten en daarna in de 'discotheek' te staan. Hier werd echt de meest foute muziek gedraaid wat wel weer ontzettend comisch was. Daarna kwamen een aantal jongens in de kamer van Anne, Aje en mij zitten om nog na te kletsen over de dag. Natuurlijk werden alle acties van Ofir besproken. We waren het er over eens dat hij een aparte jongen was. Toen iedereen naar zijn eigen bed ging, en wij net probeerden te gaan slapen werd er op onze deur geklopt. Ofir, met de mededeling dat als hij de volgende dag niet wakker was, hij in kamer 6 lag, hij lag alleen op een kamer. Wij kwamen niet meer bij.


De volgende dag moesten we om half 7 klaar staan voor ontbijt. En ook Ofir was wakker. Om 7 uur boliviaanse tijd begon onze tour, dus rond half 8. Met z'n 9'en in een auto voor 8 personen, naast onze groep de gids en een chauffeur, gingen we op pad. Eerste stop was voor een mooi uitzichtpunt. Daarna gingen we een aantal uur wandelen op een prachtige locatie. Na de lunch gingen we de grotten in en dit was zo gaaf. We moesten klimmen en klauteren en we voelden ons weer kleine kinderen, behalve Ofir die zo gespannen was, dat het wachten was op een domme fout. En die kwam er net voor het einde, hij stootte zijn hoofd behoorlijk. Hij droeg gelukkig wel een helm. Voor de rest was de tocht echt ontzettend geslaagd.


Na deze toch wel vermoeiende dag gingen we met de bus terug naar Cochabamba, wat een rit is van 4,5 uur over prachtige slechte wegen. Stuiterend over de weg, maar zulke mooie uitzichten dat het niet zoveel uitmaakt. Ale, Anne en ik zouden 's avonds de nachtbus naar La Paz pakken. Anne kocht onze tickets terwijl Ale en ik onze backpack gingen ophalen in ons hostel. Daarna moesten we Anne zoeken in een overvolle terminal. Op een of andere manier is het ons gelukt en zaten we uiteindelijk alle 3 samen in de nachtbus naar La Paz. Ook hier kwamen we 's ochtends weer aan. Ale en ik in hetzelfde hostel, Anne in een ander hostel, maar we zouden haar nog vaak zien.

Foto’s

1 Reactie

  1. Ellen:
    8 juli 2017
    Haha wat een verhaal weer mike..