vamos al vulcan

Na de lessen ben ik weer naar een normaal hostel gegaan. Een nachtje daar slapen om de volgende ochtend om half 8 opgehaald te worden. Met 10 personen gingen we namelijk de vulkaan Acatenango beklimmen. Deze is ongeveer 3900 meter hoog. Ik had besloten om bij Guilmer te boeken. De kosten zouden wat hoger zijn, maar we zouden veel gidsen hebben, goed eten, goede kampeerspullen en het allerbelangrijkste, de opbrengsten gingen naar de alleenstaande moeders in de regio. In het busje naar het huis van Guilmer, bleek hij ook een heel verhaal te hebben. Na zijn verhaal was iedereen stil. Daar kregen we onze spullen. De klim zou ongeveer 6 uur duren voor ons, maar zij konden in anderhalf uur boven zijn mocht er iets gebeuren. Gelukkig zijn ze niet naar boven gehoeven, al hebben we nog wel overwogen om ze te bellen, gewoon om te kijken of ze het inderdaad in anderhalf uur zouden kunnen. Maar we besloten, verstandig als we waren, dit toch maar niet te doen.

De tocht begon meteen pittig omhoog, maar met een lekker zonnetje. Na 6 uur voornamelijk klimmen, enkele stukken waren vlak, waren we bij het basiskamp. Daar hadden we een prachtig uitzicht op de actieve vulkaan Fuego, vulkaan Agua en op de achtergrond was de kleinere actieve vulkaan Pacaya te zijn. Ondertussen werden onze tenten opgezet en er werd een kampvuur gemaakt. Onderweg hadden we een heerlijke lunch met kip, rijst, komkommer en tomaat. Als avondmaaltijd was er een gekookt ei, zwarte bonen, spaghetti en tortilla's. Dit ging er ontzettend goed in, zelfs het gekookte ei. Daarna was er gesmolte chocolade en de andere hadden marshmellows. Het begon ondertussen ontzettend koud te worden, er kwam veel wind en wolken. Om half 8 lagen de meesten dan ook lekker warm in hun tent in de slaapzak. Om half 11 's avonds werden we geroepen, omdat we vulkaan Fuego konden zien gloeien. Helaas zagen we geen lava. Wel waren er ontzettend veel sterren en zag je alle lichten van de verschillende steden.

Om 4 uur werden we opnieuw gewekt, maar nu moesten we daadwerkelijk opstaan. We gingen namelijk naar de top. Het was nog steeds koud en er was vooral ontzettend veel wind. Ik ben een heel stuk omhoog gegaan, maar heb uiteindelijk  gezegd dat ik niet verder wilde. Hoe hoger we kwamen, hoe minder weerstand de wind had en ik had het gevoel dat de wind me van het pad af de ravijn in zou waaien. De rest ging nog wel verder, maar ook zij konden uiteindelijk niet naar de top. Bovendien was het zo bewolkt dat je toch niets kon zien op de top.

Terug in het basiskamp hadden we ontbijt en daarna gingen we omlaag. Dit zou 2 uur duren. We gingen ontzettend snel en met z'n 5'en, waarvan een gids, renden we zelfs hele stukken omlaag. Dit was ontzettend tof. Na elk stuk rennen moesten we wel veel steentjes uit onze schoenen halen. Mam, het is maar goed dat je dit niet gezien hebt. Omlaag was sowieso makkelijker dan omhoog omdat je na elke stap een halve stap zakte. Dit was minder fijn op de heenweg, maar de terugweg was hierdoor ideaal. Op andere stukken kon je als het waren naar beneden skiën, omdat het zo stijl was. Ik ben zelf niet gevallen, maar meerdere personen hebben hun backpack als val kussen gebruikt. Uiteindelijk waren we beneden en iedereen was ontzettend vies van al het stof.

We werden weer naar het huis gebracht, waar we alle spullen afleverden en daarna werden werd je afgezet bij je hostel. Daar aangekomen was de douche ontzettend welkom. Gelukkig was het een warme douche en ik heb mezelf 3 keer moeten wassen voordat ik enigszins schoon was. De rest van de dag heb ik vooral voorbereidingen getroffen voor morgen, want dan ga ik 8 uur met de shuttle naar Lanquin. Hier zal ik geen wifi hebben in principe, dus in ieder geval de komende week zullen jullie niets van me horen.