Even strand en dan hallo Nicaragua!

De reis ging van alegria naar El Cuco. In El Cuco vond ik redelijk snel mijn hostel en ik ging daarna het dorp verkennen. Er is niet veel te doen, maar er zijn prachtige stranden. Overdag was het er ontzettend warm, maar rond 4 uur begon het iets af te koelen, het perfecte moment om de zee in te springen en daarna nog even over het strand te rennen, aangezien mijn conditie natuurlijk ook aandacht nodig heeft soms. De rest van de tijd in El Cuco was voornamelijk even rusten aan het strand, met voornamelijk strandwandelingen. Rond 6 uur 's avonds ging de zon onder en dan was er ook niets meer te doen in het dorp.

Na 2 nachten ging de reis weer verder en dat betekende 2 bordercrossings op een dag om van El Salvador naar Nicaragua te gaan via Honduras. De bus zou om 10:30 vertrekken, maar aangezien we in El Salvador zaten, werd dat iets voor 12. Bij het verlaten van El Salvador liet ik mijn paspoort zien. De man vroeg waar ik naartoe ging. Toen zei hij dat hij nog een vraag had, namelijk hoe je mijn naam uitspreekt. Daarna gingen we naar Honduras waar een ontzettend lange wachtrij stond. Braaf achteraan aangesloten en na een tijdje mochten we Honduras in. Halverwege in de grens met Nicaragua stopte de chauffeur en keek hij eens naar de motor samen met zijn assistent. Na een tijdje besloot hij toch maar gewoon verder te rijden.

In Honduras was het weer ontzettend gemakkelijk om het land uit te gaan. In Nicaragua was het even zoeken naar de juiste plek om mijn stempel te krijgen. Ik werd naar een aantal personen gestuurd, maar uiteindelijk mocht ik het land binnen. De andere waren nog bezig met hun stempel, dus ik vroeg aan de assistent waarom ze naar de motor keken. Ik kreeg een wazig antwoord dat het wel goed was en ik dacht er verder niet meer over na. Maar een half uur voordat we bij Leon kwamen, werd ons gezegd dat we in een ander busje moesten zitten, aangezien de remmen al een tijdje niet meer bleken te werken. In het andere busje werden de remmen grondig getest, terwijl we aan het rijden waren en deze werkten. Zo kwamen we veilig in Leon aan rond 8 uur. Na de reis viel ik vrijwel meteen in slaap.

De volgende dag ontmoette ik vrij snel een nederlandse jongen met wie ik ging poolen. Daarna volgde nog een duits meisje en een amerikaan en met z'n vieren hadden we een chill dagje. We maakten guacamole, waren aan het poolen en vonden 's avonds streetfood. Uiteindelijk besloten we met z'n 2'tjes, ik en het duitse meisje, dat we naar Esteli zouden gaan om daar de Somoto canyon te zien. In een overvolle bus zonder beenruimte zaten we 3 uur op weg naar Esteli. De dag daarop gingen we met 2 bussen naar de canyon. We besloten geen drybag te halen, maar ons geld gewoon in een plastic zakje te stoppen dat je dicht kon zippen. Het resultaat was dat ons geld nat was geworden, maar gelukkig zit er een plastic laagje omheen, waardoor er niets aan de hand was. De canyon was ontzettend mooi. Het eerste gedeelte was een makkelijk stuk. Later moesten we over rotsen klimmen en uiteindelijk moesten we hele stukken zwemmen. Maar met het zonnetje dat volop scheen waren we ook redelijk snel weer droog. Terug bij de weg aangekomen stond de bus er en we konden net op tijd instappen. De bus ging wel eerst richting de andere kant maar uiteindelijk draaide hij om en ging hij naar het dorp Somoto. Ook hier konden we net op tijd nog in de juiste bus stappen, waardoor we rond half 7 weer in Esteli waren.

Vandaag ga ik weer terug naar Leon, om vanavond aan een full moon hike te beginnen naar de top van vulkaan Telica, waar ik hopelijk weer een hoop toffe mensen leer kennen.