De levensduur van mijn longen is korter geworden!

26 juni 2017 - Sucre, Bolivia

In Potosi aangekomen namen we voor even afscheid van Sophie en Lavinia. Simon en ik gingen opzoek naar ons hostel. We hadden geen lunch gehad en ik was nog een beetje aan het herstellen van mijn voedselvergiftiging, maar we gingen te voet. Nu zijn de steden hier niet zoals in Nederland vlak, maar ga je de hele tijd omhoog en omlaag. In dit geval voornamelijk omhoog en het was behoorlijk ver. Maar we hadden het gehaald. Hier boekten we direct de mine tour voor de volgende dag. Op onze reservering stond het advies om iets voor de werkers te kopen, sigaretten, drank, coca bladeren of dynamiet. Dus wij gingen opzoek naar dynamiet. Onderweg kwamen we Hanna tegen. Simon kende haar al en al snel waren we met z'n 3'tjes. Helaas konden we geen dynamiet vinden, maar wel sigaretten. Een vol pakje voor minder dan 1 euro. Simon wilde al bijna beginnen met roken. Verder was er een straatartiest die zulke gave schilderijen maakte met graffiti. Voor minder dan 10 euro kon je er een kopen, maar ik bedacht me dat het onmogelijk was om het in mijn backpack te stoppen. Daardoor besloot ik toch maar om er geen te kopen. 


We hadden ingrediënten voor pasta gekocht overdag en 's avonds gingen we koken. We hadden voldoende dus Hanna kon met ons mee eten. We zochten een romantisch kaarsje op youtube en zo hadden we een perfect diner met z'n drietjes. Ook hadden we Hanna inmiddels overgehaald om mee te gaan met de tour.
De tour begon om half 10 en we waren met een ontzettend leuke groep. We reden in een ontzettend slecht busje naar een huis, waar we andere kleding kregen. Vanuit daar gingen we naar de mine market. Hier kochten een aantal mensen dynamiet. De gids begon inmiddels met zijn eerste slokken alcohol van 90 % alcohol. Iets later gingen we de mijn in. De tour was ontzettend gaaf. Er werd een dynamiet afgestoken voor onze neus. Iets later hoorden we een stuk of 10 dynamieten afgaan. We schonken bier over de stijve penis van een duivel en de gids bleef ondertussen alcohol drinken. Maar ondertussen kregen we ook veel informatie over het leven van de werkers. Ze worden gemiddeld maar 35 jaar oud en elke maand sterven er 3 personen in de mijn. Daarnaast sterven veel mannen doordat er teveel stof in hun longen terecht is gekomen. Voor de mannen in Potosi is er weinig andere keus dan werken in de mijnen. Al met al was het heftig, maar ook heel tof tegelijkertijd. Wij waren wel ontzettend blij toen we weer buiten kwamen door al het stof wat we inmiddels hadden ingeademd.


Na deze tour gingen we, Simon, Hanna en ik, met de bus naar Sucre, waar we de 2 andere meiden weer zouden ontmoeten. De eerste volle dag in Sucre was een rustig dagje, alleen 's avonds was er een straatfeest waar we heen gingen. Door de stad waren er straten afgesloten en daar werd live muziek gespeeld. Dit was ontzettend gezellig. Zondag besloot ik alleen naar een voetbalwedstrijd te gaan in Sucre. Dit was zo gaaf. Ik kwam in het uitvak terecht. Aan beide kanten werd de hele wedstrijd gezongen. Verder werden er wat bommen afgestoken. Helaas verloor de uitploeg met 2-0. Net voor het einde zag je ineens een hele tribune leegstromen. Iedereen renden naar buiten of naar de andere kant van de tribune, zover mogelijk weg. Uiteindelijk konden wij ook een soort gas ruiken. De meeste mensen hielden hun shirt voor hun mond en dat was dan ook maar wat ik deed. Uiteindelijk ging de geur weg en konden we weer rustig kijken. Op het einde van de wedstrijd werd er vlakbij mijn plekje flink gevochten en er leek een klein brandje. Maar de politie greep meteen in. Ik zocht inmiddels maar mijn weg uit het stadion. Het was ontzettend tof om mee te maken.


Vandaag zijn alleen de meiden uit Nieuw Zeeland nog in Sucre en gaan we alle 3 Spaanse lessen nemen. Ik wil graag meer Spaans leren dan alleen reisspaans, want het is zo'n mooie taal. Verder denk ik dat ik nog wat salsa klassen ga nemen. Hier in Sucre is het trouwens weer een stuk beter qua weer, waardoor ik weer in korte mouwen en korte broek kan rondlopen gedurende de dag.

Foto’s

2 Reacties

  1. Carel:
    26 juni 2017
    Gaat nog steeds geweldig zo te horen gr carel en mieke
  2. Peter en Ine:
    27 juni 2017
    Querido Mike,
    Groot gelijk om Spaanse lessen te nemen. Het is inderdaad een prachtige taal en je kunt het nergens beter leren dan tussen de Spaanstalige. Je verhalen blijven spannend klinken. Geniet er nog van.
    Abrazos de Peter en Ine