onderweg naar Lake Atitlan

Om 6 uur 's ochtends moesten we verzamelen, zodat we samen nog wat konden eten, voor de tocht zou gaan beginnen. We waren met z'n tienen, waarvan 2 guides. Aardappels fruit en ei stond voor ons klaar. Na dit ontbijt liepen we met onze bepakking naar de chickenbus. Onze tassen op de bus vastgebonden en daar gingen we dan. Onderweg stopte de bus even. Iets verderop was een auto in de greppel gereden en de chauffeur wilde daar graag een foto van maken. Daarna gingen we weer verder en we werden afgezet. Vanaf daar zouden we gaan lopen en het ging direct flink omhoog, zodat we uiteindelijk boven de 3000 meter uitkwamen. Daar was een klein dorpje dat zich had moeten verplaatsen nadat het hele dorp was verwoest. De guides hadden ontzettend veel informatie voor ons. Het geld dat ze overhielden na aftrek van de kosten ging ook in zijn geheel naar de kinderen uit Guatemala, zodat deze naar school kunnen gaan.

Na een korte stop ging de hike verder en er waren allerlei prachtige uitzichten. De natuur veranderde steeds en telkens was het weer prachtig om te zien. Uiteindelijk kwamen we aan in een dorpje waar we zouden gaan slapen. We konden daar in een mayan sauna, een temescal. Je moest letterlijk erin kruipen. Maar na een dag lopen (door het stof) was het heerlijk om hier in te zitten. Hierna kregen we een maaltijd om daarna te gaan slapen. Er lag een matras, maar je lag eigenlijk gewoon op de grond in een slaapzak.
De volgende dag gingen we verder, op weg naar Don Pedro, want daar zouden we slapen. Onderweg kwamen we record hill, record mountain en the cornfields of dead tegen. Record hill zouden we een voor een opklimmen en onze tijd zou worden bijgehouden. Het was een ontzettend steil stuk waarbij je 200 meter hoger zou eindigen. Ik deed er 17 min over. Meteen daarna kwam record mountain. Dit was ongeveer even ver en steil als record hill. Boven aangekomen kwamen we in een dorpje waar we ijs konden kopen.

Hierna zijn we verder gaan lopen om uiteindelijk bij de laatste heuvel van de dag aan te komen. Tussen de akkers door gingen we zo steil omhoog. En op het moment dat je dacht dat je er was, zag je om het hoekje dat het gewoon verder omhoog ging. En ook na de volgende bocht ging het nog omhoog. Maar uiteindelijk kwamen we bij de weg aan en vanaf daar was het niet meer steil. Bij Don Pedro gingen de schoenen snel uit. Een lekkere smoothie wachtte op ons. We konden via een trapje omhoog en kregen het zoveelste prachtige uitzicht. Ons eten werd ondertussen klaargemaakt en iets later zaten we heerlijk te eten. Daarna zaten we aan een kampvuur een spelletje te spelen om te eindigen op ons slaapmatje voor een welverdiende nacht.

Na deze nacht zouden we namelijk om 4 uur opstaan, om een half uur later al te vertrekken naar de mirador (uitzichtpunt). Hier zouden we de zonsopgang over het meer bekijken en ontbijten. Het laatste stuk was onder begeleiding van de toerisme politie. Dit waren twee toffe mannen uit Guatemala. Ze begeleidde ons ook mee naar beneden. We kwamen aan in San Juan waar we koffie konden drinken. De koffiebonen lagen op het land te drogen. Na de koffie (en in mijn geval een smoothie) stond er een jeep klaar met een grote achterbak. Daar werden onze spullen ingegooid en daar mochten wij ook in staan. Zo werden we naar San Pedro gereden. Wat was dit een ontzettend goede afsluiter van de tour.

In San Pedro sprongen we het meer in vanaf zo'n 5 meter. De locals vonden dit geweldig en besloten ons te filmen en foto's van ons te maken. Ze dachten waarschijnlijk dat we gek waren. Maar het was heerlijk om in het water te springen aangezien we ontzettend vies waren van de tocht. Ook kregen we nog een lunch en dan was het toch echt tijd om afscheid van elkaar te nemen. Na 3 dagen zo intensief samen te zijn, word je echt een groep. Je leert elkaar echt wel kennen en we hadden een ontzettend leuke groep. Deze hike was het echt waard met twee ontzettend fijne guides! Quetzaltrekkers, Bedankt!