Het komt toch altijd wel goed!

22 juni 2017 - Uyuni, Bolivia

In de avond ging ik naar het uitkijkpunt voor een mooie zonsondergang. Ik kon de Engelse jongens niet vinden, maar wel een hoop vervelende Nederlanders, die te luid aanwezig waren. Maar gelukkig was het uitzicht wel ontzettend mooi. Teruglopend zag ik twee Franse meiden van de boottocht. Ik praatte even met hun en hun vrienden, waarna ik de Engelse jongens zag. Zij hadden nog 2 jongens ontmoet en met z'n 5'en gingen we uiteten en speelden we wat kaartspelletjes. Daarna was het koud en ik was moe, dus ik besloot lekker te gaan slapen. De volgende ochtend was namelijk het begin van een lange reis.


Om half 11 zat ik in de boot terug naar Copacabana. Daar had ik even tijd om te lunchen, maar om half 2 zat ik alweer in de bus. Rond 6 uur kwam ik in La Paz aan, waarbij ik meteen een bus zocht naar Uyuni. Deze zou om 8 uur vertrekken en om 6 uur 's ochtends kwam ik aan in Uyuni. In het station van La Paz viel de stroom nog even uit, wat niet heel prettig is als je met al je spullen in het donker staat. Maar gelukkig had ik alles nog toen het licht weer aan ging. De busrit was behoorlijk koud, maar gelukkig had ik wel een redelijk luxe bus. Ondanks dat de stoelen prettig waren, was het weinig slapen. Om 6 uur in Uyuni was het ijskoud en ik kon opzoek naar een hostel. Ik had ergens al een goede review gelezen van een hostel, dus dat werd mijn doelwit. Ondertussen kwamen er allerlei vrouwen op me afgelopen om me naar hun internetcafe te wijzen. Een vrouw besloot dat ik met haar mee zou moeten, maar ik liep stug de andere kant op, opzoek naar mijn eigen weg. Dit lukte en zo vond ik gelukkig het hostel.


De rest van de dag ging ik opzoek naar een 3 daagse tour over de zoutvlaktes. Ik vond een goede organisatie en zou de volgende dag gaan. In mijn hostel ontmoette ik nog 3 jongens, waarvan een in dezelfde tour zou zitten als mij de volgende dag. Een andere jongen en ik verkende Uyuni samen. De derde jongen zou ik weer zien in het hostel als ik terug zou komen van de tour. Uyuni zelf is een stadje ver van alles af. De voornaamste inkomensbron is toerisme. En verder komt de Dakar rally er. Maar het heeft iets, de omgeving is prachtig.


De volgende ochtend was het dus tijd om de zoutvlaktes te verkennen. Naast Daniel, de jongen die ik in mijn hostel al had ontmoet, was er een gezin, vader, moeder en een meisje van 9 jaar en er was een vrouw uit Schotland. De tour zou 3 dagen duren en de laatste dag zou mijn verjaardag zijn. De eerste stop was een oud treinstation dat werd gebruikt voor zoutvervoer. Je kon de treinen beklimmen wat leuk was. Daarna gingen we naar een dorpje voor de lunch. Na de lunch stopten we op de zoutvlaktes waar een laag water over de vlakte lag. Het gaf een mooi zicht. Op de echte zoutvlaktes maakten we ontzettend leuke foto's en daarna gingen we naar een eiland vol met cactussen. De dag eindigde met een zonsondergang en uiteindelijk in ons hostel voor de nacht.


In de Nacht ging het helaas mis voor mij. Ik werd ontzettend ziek en het bleek dat ik een voedselvergiftiging had opgelopen. Terug naar Uyuni was de beste optie. Er kwamen 2 mannen met een auto. Zij waren behoorlijk enthousiast, omdat ze het zagen als een noodgeval en daardoor veel harder mochten rijden. Ondanks dat ik me behoorlijk klote voelde, vond ik het komisch. Ze zorgden verder goed voor me, brachten me naar mijn hostel met mijn spullen en ook in mijn hostel werd meteen goed voor me gezorgd. Ik kwam op een kamer met een duits meisje. Iets later kwamen er 2 meiden uit Nieuw Zeeland en met hun heb ik toch nog een gezellige avond gehad. Ook had ik nog even met mam, pap en Jeroen kunnen bellen toen het 12 uur in Nederland was.


Op mijn verjaardag kwam de jongen van de eerste nacht terug, Simon, en hij kwam bij mij en de 2 meiden uit Nieuw Zeeland, Sophie en Lavinia op de kamer. Samen gingen 's avonds uiteten en hadden we een ontzettend gezellige avond op de kamer. Zo was mijn verjaardag toch nog fijn geworden. Ook had ik nog even met opa en oma kunnen bellen wat ontzettend fijn was. Ik wil iedereen nog bedanken voor alle felicitaties. Het was ontzettend fijn om te lezen!


Vandaag zijn we met z'n 4'en de bus ingestapt naar Potosi. De meiden gingen alvast verder naar Sucre, maar Simon en ik blijven een nacht in Potosi voor een tour in de mijnen en zien de meiden morgen weer.

Foto’s

1 Reactie

  1. Nely:
    23 juni 2017
    Hopelijk nog een fijne verjaardag gehad het lijkt wel tegenover gestelde wereld hier bloed heet en jij hebt een trui aan groetjes jeroen en nelly