De jungle van Guatemala

Om 8 uur stond de shuttle naar Flores klaar, op tijd. Ik zat naast een argentijnse jongen, met wie ik de hele rit veel heb gekletst en verder heb ik wat geslapen. Onderweg moesten we eerst weer over de prachtige weg naar Coban, maar daarna werd de weg weer redelijk goed. Het landschap veranderen langzaam, het werd vlakker, de zon kwam weer tevoorschijn. Guatemala is zo ontzettend divers. We gingen met een pondje over een rivier en uiteindelijk na ongeveer 8 uur rijden kwamen we aan in Flores. Het was een soort eilandje waar alle toeristen werden gedropt. Het eiland was bereikbaar via een brug met de echte stad en lag in een groot meer. Mijn hostel bleek een soort prop zoveel mogelijk mensen in een kamer gebeuren. Gelukkig was mijn bed wel goed en was er een goede douche. De volgende dag besloot ik wel ergens anders te gaan slapen aangezien het redelijk duur was. Voor nederlandse begrippen is het nog steeds ontzettend goedkoop, maar hier zijn de normale prijzen gewoon heel anders, waardoor het toch ontzettend duur aanvoelt.

De volgende plek was dan weer erg goedkoop en ruim. De eigenaren spraken niet veel engels, dus ik kon weer aan de slag met mijn spaans. In Flores was ik de gozer van de grotten in Lanquin weer tegengekomen en we trokken veel met elkaar op. Hij sliep in dezelfde hostel en vertrok met mij mee naar de andere. Daar kwam ik ook nog een andere jongen tegen die ik al eerder had ontmoet, namelijk de jongen van de joint naar Lanquin. Flores was niet ontzettend veel aan, maar het was een goede plek om mijn was te doen.

De volgende bestemming was Rio Dulce en ik had een goedkoop busticket kunnen vinden. De helft van wat ze op het eiland vroegen. Dat was een fijne meevaller. Ik had alleen niet ontzettend goed op de tijden van de boot gelet die ik in Rio Dulce moest nemen en het bleek dat ik nu 3 uur moest wachten op de boot. Kleinigheidjes blijf je houden en het haventje in Rio Dulce was op een prachtige plek, dus het was helemaal geen straf. Wel kwam ik erachter dat ik mijn pet in Flores had laten liggen, na mijn onderbroek,  shirt en mijn gestolen vieze sokken, het vierde verloren item. Maar ik vond die pet toch al irritant met inpakken, dus heel erg was het niet.
In Rio Dulce gingen we de boot op en deze zou me afzetten bij mijn hostel in plaats van Livingston. We gingen eerst nog even met de boot naar een tankstation en daarna vertrokken we echt. Het was een schitterende tocht en uiteindelijk kwamen we aan bij mijn hostel. Iedereen in de boot was ongeveer jaloers, want het zag er prachtig uit. Een lodge midden in de jungle. De jungle, weer een ander landschap in Guatemala. Het bleek uiteindelijk ook gewoon een schitterende plek. Ik mocht er voor 3 nachten slapen en ondanks de vele regen heb ik zo genoten. Er waren maar 10 tot 15 personen, van allerlei leeftijden. De eigenaresse was ontzettend aardig en er waren ontzettend lekkere avondmaaltijden, gerechten die ik nog nooit had gehad. De eerste volle dag ging ik alleen op pad met een kayak in de mangrove.

De volgende dag ging ik samen met een vrouw uit parijs opzoek naar een waterval. We moesten eerst ongeveer anderhalf uur kayakken. Daar stond een jongen en hij zou ons begeleiden naar de waterval. Ik liep op mijn blote voeten. Het was een grote modderpoel door de vele regen, maar dit maakte de tocht alleen maar leuker. Uiteindelijk kwamen we aan bij de waterval. De vrouw besloot in het water te zwemmen. Toen ze uit het water kwam begon het ontzettend hard te regenen. Op de terugweg waren sommige delen van het pad dan ook gewoon een riviertje geworden. De gids werd vervangen door een iets oudere man en deze gaf de vrouw een stok, zodat ze iets gemakkelijker kon lopen. Voor mij was het een grote speeltuin geworden. Uiteindelijk kwamen we weer aan bij onze kayak. Deze moesten we even ontdoen van al het water en daarna konden we onze tocht terug naar de lodge maken. Zeiknat kwamen we daar aan, maar we hadden beide ontzettend genoten.

Daar aangekomen vroeg de eigenaresse of ik nog geïnteresseerd was in de hike naar Livingston, waarvoor ik eerder mensen zocht. Nu was er een jongen die deze hike graag wilde maken en met z'n 2'en was te doen. Ik zei ja en de eigenaresse vroeg ons beide nog of we het geen probleem vonden als het zou regenen, want ze kon niet meer annuleren als ze het had geregeld. We zeiden beide dat we het geen probleem vonden. De  volgende ochtend maakte ik mezelf klaar voor de tocht, mijn grote backpack zou in Livingston komen met de boot aangezien ik daar zou blijven. Een kwartier voor we gingen begon de andere jongen te zeuren over de regen. De eigenaresse zei meteen tegen mij dat ik sowieso kon gaan lopen en vertelde hem dat hij sowieso moest betalen, omdat ze er gisteren nog duidelijk meerdere keren om had gevraagd en ze de tocht niet meer kon annuleren. De jongen ging toch mee, maar wat had ik graag gehoord dat hij niet zou zijn gegaan.

Onderweg was er inderdaad regen af en toe, wat hij ontzettend erg vond. Maar het grootste probleem is dat hij bijna letterlijk elk blaadje op de foto heeft gezet. En we liepen door de jungle... Ik heb behoorlijk veel geduld normaal gesproken, ik heb er geen enkel probleem mee als iemand niet zo snel kan lopen en we daardoor iets langzamer gaan, maar dit was zo ontzettend vervelend. Uiteindelijk kwamen we in Livingston aan, waar we naar een hostel moesten lopen. Ik was opgelucht want hier zou hij niet elk blaadje op de foto kunnen zetten. Maar het bleek nu dat elk huis en elke voorbijganger op de foto moest. Ik was in staat om zijn camera van een berg af te sodemieteren. Dit heb ik overigens niet gedaan. Wel heb ik in mijn beste spaans aan de gids gevraagd of hij het erg vond als ik zelf naar de plek zou lopen. Hij leek ook behoorlijk geirriteerd door de andere jongen en gaf mij de weg naar de plek. Ik bedankte hem voor al zijn informatie en vriendelijkheid en liep uiteindelijk zelf verder naar mijn backpack.

Maar de tocht was niet helemaal een flop. De gids was een ontzettend aardige jongen die ontzettend veel wist over de plek, de natuur en alle dieren. Ook de hike was ontzettend mooi, met een prachtig uitzicht over de canyon van de Rio Dulce, een mooi watervalletje, een aantal riviertjes die we via een boomstam over konden steken en allerlei prachtige diertjes. Dit zorgde ervoor dat ik uiteindelijk toch ontzettend heb genoten van de tocht. In Livingston kwam ik een aantal personen van de lodge tegen waar ik gelukkig meteen mijn verhaal mee kon delen en hierdoor was het makkelijker om uiteindelijk toch gelukkig op een fijne dag terug te kunnen kijken. In Livingston kwam ik later de gids ook nog tegen.

Livingston is een dorp met veel afro amerikanen. Er hangt een hele relaxte sfeer. Iedereen doet alles op het gemak. Ik zal hier 2 nachten blijven en dan ga ik naar Honduras. Guatemala heeft me in alle opzichten verrast. Het bleek beter dan ik had gedacht. Maar ik ben nu ook klaar voor Honduras, benieuwd hoe het daar zal zijn!