dorpjes hoppen

Nadat ik al mijn spullen in mijn backpack had gestopt, was het tijd om San Pedro la Laguna te verlaten. Ik had netjes de lakens en dekens meegenomen naar de check out. Daar waren ze verbaasd dat ik dit had gedaan. De poetster vond het muy amable en degene die mijn check out regelde vond het cute. Een paar dagen ervoor was de poetster ook al een beetje verbaasd, omdat ik hetzelfde middel gebruikte voor mijn was, voor mijn haren te wassen en mijn lijf te wassen.

Maar we gingen die middag de boot op voor een tochtje naar de overkant van het meer. In de boot was plaats voor ongeveer 30 personen, maar ze stopten er steeds meer personen in en uiteindelijk zaten we met zo'n 45 personen in de boot en verschilde backpacks. We konden dan ook niet hard gaan want we lagen behoorlijk diep in het water en regelmatig kregen de personen die vooraan in boot zaten een golf water over zich heen. En ja ik zat ook ergens vooraan.

San Marcos la Laguna, het hippiedorp was mijn volgende halte. Het was een heel klein dorpje, waar het vooral om yoga, meditatie en dergelijke gaat. In mijn hostel aangekomen had ik een tweepersoonsbed voor mezelf en nog een eenpersoonsbed om mijn spullen op te leggen. Daarnaast had ik een heerlijk matras en dat was nogal nodig nadat ik een week lang op de vloer of op een heel erg dun matrasje had gelegen. Het was bij een familie thuis met twee broers en hun vrouwen en kinderen. Met twee zonen van de broers heb ik nog even gevoetbald.

De volgende dag stond alweer het volgende dorpje op de planning. De bestemming werd Santa Cruz. Mijn hostel lag vlakbij het haventje, maar om het dorp zelf te bereiken moest je eerst een flinke heuvel op. In het dorp was niet veel. Wel waren er ontzettend veel kerken, waarin allerlei muziek werd gemaakt. Er was een betonnen voetbalveld in het midden waar de hele dag door kinderen tegen elkaar aan het voetballen waren.  En verder waren er huizen. Geen markt of supermarkt te bekennen, alleen wat streetfood in de vorm van friet met pollo frito (gefrituurde kippenpoot) en tortillas. Ik vroeg me af wat de locale bevolking zou eten, maar dat is nog steeds een klein vraagteken.

Mijn hostel zelf was ontzettend fijn. Ik sliep onder een dak, maar er waren geen muren. Er was geen wifi en alles was ontzettend basic, wat een ontzettend rustgevend gevoel gaf. Mijn eerste plan was om vanuit het dorp naar het naastgelegen dorp te lopen, maar nadat ze me de tip gaven om dan vooral geen spullen mee te nemen, alleen een heel klein beetje geld, omdat je anders overvallen kan worden, had ik besloten om deze tocht toch maar niet te gaan maken. Ik had niet zoveel zin in een overval, zelfs als ik bijna geen geld bij me zou hebben. Ik besloot van het meer te genieten en van Santa Cruz. Verder ging ik vroeg naar bent, want ik wilde de zonsopgang bekijken en dat betekende vroeg opstaan. De zonsopgang zelf viel wat tegen, omdat het zicht net wat werd geblokt. Toch was deze morgen helemaal geen tegenvaller, aangezien ik bij de waterkant zat en in de lucht waren mooie kleuren te zien.

Na deze morgen was het alweer tijd om mijn spullen te pakken en mijn laatste boottochtje te maken naar Panajachel. In deze boot hadden we alle ruimte aangezien we met vier personen waren. Pana is een redelijk vlak dorp en na een tijdje gelopen te hebben had ik mijn volgende hostel bereikt. De eigenaar was een Japanner, een ontzettend vriendelijke man. De eerste dag verkende ik Pana en besloot ik om de volgende dag naar Natura Reserva te gaan. Een meisje ging met me mee, maar in het Reserva besloten we al snel dat we zouden splitsen. Er was een kas met ontzettend veel vlinders, een klein strandje, een mooie waterval, loopbruggen en dos monos, twee apen. Vooral de apen en de waterval waren ontzettend leuk. Om alles te zien was er een kleine wandeling. De entree van het park was 70Q (iets minder dan 10 euro) maar ik kon de plek waar je moest betalen niet vinden. Er werd me verder ook niets gevraagd, waardoor ik uiteindelijk geen entree heb betaald. Het meisje dat met mij mee was gelopen bleek wel aangesproken te zijn dat ze ergens moest betalen.

Op de weg terug naar mijn hostel zag ik dat het ontzettend druk was op de kruising. Toen ik dichterbij kwam zag ik twee trucs die de weg blokkeerden. Niemand kon meer in of uit Pana rijden en alle auto's en motoren die ik zag waren geduldig aan het wachten totdat de blokkade op zou houden. Vandaag stond deze blokkade er nog steeds, maar hopelijk is het morgen weer mogelijk om Pana te verlaten. Maar de dag was nog niet over. Ik was naar de markt gelopen, het strandje en op het moment dat ik terug naar mijn hostel liep, stond er een man midden op een drukke weg, met zijn gezicht naar het verkeer, te plassen. Dat kan natuurlijk ook nog.

Vandaag ben ik ook weer het dorp in gegaan, maar nu met een fiets. De eerste fiets die ik leende van het hostel was redelijk goed. Hij was wat klein, maar ik zat nog redelijk hoog en ik had remmen. De tweede fiets die ik leende had geen fatsoenlijke remmen, mijn knieën moest ik naar binnen vouwen om het stuur niet te raken, het zadel was ontzettend laag waardoor mijn voeten even hoog kwamen als mijn zadel en er was geen vering. Die vering zou vooral prettig zijn aangezien Pana meer kasteien heeft dan een gemiddelde rit van parijs roubaix en nogal veel drempels die iets minder subtiel zijn dan de nederlandse variant. De locals lachtten me dan ook uit wanneer ik langs ze kwam gefietst, maar ik lachtte mezelf ook uit. Daarna ben ik toch maar gewoon weer gaan lopen om mijn fruit te gaan halen. In de avond heb ik mijn tas weer ingepakt. Alle verpakkingen van mijn medicatie gingen kapot dus die heb ik rustig geplakt met plakband. Hopelijk blijven ze nu heel.

Voor morgen is het hopen dat de blokkade is afgelopen, zodat ik naar Antigua kan. Het meer zal ik toch wel missen, al zal ik alle honden niet missen. Deze hebben namelijk het geweldige idee bedacht om elke nacht met z'n alle te gaan blaffen. En geloof me, er zijn veel honden hier op straat. In heel Guatemala zijn overigens veel straathonden. Maar het heerlijke geluid van het water zal ik zeker gaan missen, maar Antigua schijnt ook ontzettend mooi te zijn en met een beetje geluk kan ik daar lava zien. Maar of me dat gaat lukken laat ik in de volgende blog weten.

En ik wilde jullie nog even bedanken voor alle complimentjes die ik krijg. Heel leuk om te horen dat jullie de verhalen leuk vinden!

Groetjes!